هیربد لطیف ناظمی، «باغ سرخ آتش» آستان ناژوها
لطیف ناظمی، سرایش‌گر و منتقد ادبی در ۲۷ اسفندماه/ حوت سال ۱۳۲۵ خورشیدی در هرات به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی خویش را در هرات سپری کرد.
لطیف ناظمی دارای تحصیلات عالی در رشته‌ی ادبیات پارسی بوده، مدتی به‌عنوان استاد دانشگاه، رییس فرهنگ وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان و هم‌کار با بخش ادبی نشریه‌های پارسی‌زبان کار کرده‌است، او با ادبیات کلاسیک پخته آشنایی دارد و جریان شعر معاصر را نیز می‌داند.
لطیف ناظمی در پهلوی محمود فارانی و واصف باختری از بنیادگذاران و نخستین سرایش‌گران شعر نو در افغانستان به‌شمار می‌رود، هم‌چنان لطیف ناظمی قلمی توانا در نقد ادبی دارد و از پیش‌کسوتان نقد ادبی معاصر در افغانستان است.
هیربد لطیف ناظمی جز قصیده در دیگر قالب‌های شعری خوب درخشیده‌است و موضوع شعر‌اش را تعهد اجتماعی، درگیری با من فردی و عشق دربر می‌گیرد.
غزلی از لطیف ناظمی
تو می‌روی و غم‌ات عاشقانه می‌ماند
کنارم این دل پر از بهانه می‌ماند
دوبرگ یاد غمین از بلوط چشمان‌ات
به‌باغ خاطره‌هایم نشانه می‌ماند
تن صدای تو در هر سرود می‌پیچد
بلوغ نام تو در هر ترانه می‌ماند
مرا به‌نام صدا کن به‌فصل هجرت خویش
همین صداست که در این زمانه می‌ماند
خدای من که چه دردآور است قصه‌ی عشق
پرنده می‌رود و آشیانه می‌ماند