قامت بلند بهار در حضور زمستان
روح الامین امینی سرایش‌گر، نویسنده و روزنامه‌نگار در اسفندماه ۱۳۶۱ در هرات زاده شد، امینی از سرایش‌گران پرکار و نویسندگان سنجیده‌کار ادبیات پارسی است، که از او دفترهای شعر «مینو به عبارت دیگر»، «۰۷۰»، «تاریک‌ترین دنیای این گوشه»، «برای مترسک چی فرقی می‌کند»، «عشق به خط اوستایی» و «در خواب‌هام کودک غم‌گینی‌ست» به نشر رسیده‌است.
روح‌الامین امینی در نوشتن داستان نیز اندیشیده و قلم‌زده‌است که حاصل آن نشر دو اثر: داستان کوتاه «این‌جا زمان متروکی‌ست» و داستان بلند «تا سیگار بیست‌ویکم» می‌باشد.
شعر روح‌الامین امینی پر از جریان زندگی یک‌انسان شرقی در سرزمینی جنگ‌زده است که درهم‌‌وبرهمی اجتماع او را به تنگ آورده‌است، «جغرافیایی خسته» و «باغ‌های سبز و سرخ بدون پر» میهن‌اش بزرگ‌ترین فریادی‌است که در شعراش درد را تماشایی و هنری کرده‌است.
روح‌الامین امینی در گستره‌ی ادبیات و روزنامه‌نگاری دست‌آوردهای درخشانی دارد و فراوان کار کرده است از جمله: مسؤول بنیاد و ناشر آرمان شهر، مسؤول انتشارات آن، دبیر جشن‌واره‌ی فیلم زنان – هرات، مؤسس و دبیر جایزه‌ی غزل پارسی، رییس انجمن فدایی هروی، مدیر مسؤول روزنامه‌ی ماندگار، عضو هیأت تحریر روزنامه پیمان، مسؤول برنامه‌های ادبی و فرهنگی رادیو صبح به‌خیر افغانستان، عضو انجمن ادبی هرات و مسؤول صفحه‌ی ادبیات و هنر روزنامه‌ی اتفاق اسلام هرات.
غزلی از روح‌الامین امینی
خاک این‌جغرافیای خسته، خاکستر نداشت
هیچ بادی ذره‌ای را از زمین‌اش بر نداشت
باغ‌های سرخ و سبزش خالی از پرواز ماند
خون خیابان‌ها به پا انگیخت، اما پَر نداشت
یک‌برادر گر نمی‌شد دسته چاقوی خصم
یک‌برادر در میان سینه‌اش خنجر نداشت
معنی تاریخ را این جمله روشن کرده‌است
لشکری در خون شناور شد که سرلشکر نداشت
خانه‌ی فرمان‌روا در هر کجا جز کاخ نیست
آه سربازی که حتا یک‌وجب سنگر نداشت
طعمه‌ی ضحاک شد با مردم بی‌صاحب‌اش
سرزمین پهلوان‌خیزی که آهن‌گر نداشت
می‌شود ذلت کشید و پادشاهی خوار بود
می‌توان سردار ماند و یک‌پکُل کشور نداش
آدرس کوتاه : www.parsibaan.com/?p=1772
