جستجو

چنان زده به تیشه‌یی، درخت هویت مرا که خشک کرده‌است ریشه‌ی حقیقت مرا منی که صاحب نشانی و نشانه بوده‌ام منی که وارث زمینه و زمانه بوده‌ام کنون به‌نام من که خشم و خون و دود جاری است بخو...

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو ساقیا جا...

به مناسبت زادروز حسین منزوی، استاد غزل معاصر پارسی   خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود … و ماه را ز بلندایش به روی خاک کشیدن بود پلنگ من – دل مغرورم – پرید و پنجه به خالی زد ...