صوفی غلام‌نبی عشقری در سال ۱۲۷۱ ه.خ. در کابل زاده شد و هنوز نخستین سال‌های کودکی را سپری نکرده‌ بود که پدر، مادر و برادرش را از دست داد. او از ۱۸ سالگی به شاعری روی آورد. در سال ۱۲۹۳ خورشیدی غلام‌نبی نخستین شعرش را با تخلص عشقری سرود. بسیاری از اشعارش در روزنامه‌های آن‌زمان به‌چاپ رسید و ۷۰ سال تمام به شاعری پرداخت. در سال ۱۳۳۵ شغل صحافی را برگزید و با کتاب سروکار پیدا کرد و مغازه‌ی صحافی‌اش محل آمد و شد شاعران آن زمان بود. عشقری گاهی با دوستان شاعرش، بزم‌های شاعرانه برپا می‌کرد و ضمن ایراد گپ‌وگفت‌هایی در باره‌ی شعر و شاعری، بزم شعرخوانی نیز برپا می‌داشتند. صوفی عشقری سرانجام در ۹ سرطان ۱۳۵۸ خورشیدی به عمر هشتاد‌و‌هفت سالگی درگذشت و در شهدای صالحین کابل به‌خاک سپرده شد.

برخی از اشعار عشقری بر طرز واسوخت استوار است. هم‌چنان‌که وقوع‌سرایی نیز در شعرش جلوه دارد. به‌کارگیری زبان عامیانه و سادگی از دیگر ویژگی‌های شیوه‌ی شاعری این شاعر زیباسخن است. علی‌رغم آن‌که صوفی عشقری فرصت فراگیری تحصیلات را به‌دست نیاورد؛ اما شعرش مورد پسند عموم مردم واقع گردید و برخی از اشعارش توجه آهنگ‌سازان برانگیخت و استادان بنام عرصه‌ی موسیقی آهنگ‌های زیبایی با سروده‌های عشقری عرضه کردند.