فرزانه خجندی مشهور به فروغ تاجیکستان

فرزانه خجندی با نام اصلی عنایت حاجی‌اوا شاعر و نویسنده‌ی تاجیکستان و ساکن شهر باستانی خجند است. فرزانه در 12 آبان 1343/ 3نوامبر 1964 در همین‌شهر زاده شد. پس از آموزش‌های ابتدایی و دبیرستان، شامل دانشکده‌ی زبان و ادبیات خجند گردید و از آن‌جا فارغ‌التحصیل شد. اشعارش تحت تأثیر شاعران بزرگ زبان فارسی هم‌چون مولانا و فردوسی ناصر خسرو و دیگران سروده شده و از معاصران به لایق شیرعلی و فروغ فرخ‌زاد توجه دارد. بانو فرزانه خجندی به دلیل جایگاه بلندش در شعر معاصر تاجیکستان در این کشور به فروغ تاجیکستان ملقب شده است. او با تأثیرپذیری از رنگارنگی محیط فرهنگی- اجتماعی تاجیکستان و بهره‌گیری کامل از رنگ، اندیشه‌های اخلاقی را به زیباترین شکل به تصویر کشیده و در عین بهره‌گیری از رمزها و نمادهای رایج شعر فارسی، با خلق نمادهای نو و ترکیب‌سازی‌های بدیع در حوزه‌ی رنگ‌ها به پرورش شکل زیبایی از سخن پارسی دست یافته است.

از جمله‌ی آثار وی می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:

«طلوع خنده‌ریز»، «آیت عشق»، «تا بی‌کرانه‌ها»، «شبیخون برق»، «برگ‌های زرین»، «پیام نیاکان»، «قطره‌ای از مولیان»، «سوز ناتمام».

نمونه‌ی کلام:

و من دوباره به دنیا سلام می‌گویم

به آفتاب و به دریا سلام می‌گویم

دلم چو حجت سرخ بهار پیش شماست

به مهر آن گل مینا سلام می‌گویم

بهارتر ز بهارم میان چله‌ی دی

به غنچه غنچه، تمنا سلام می‌گویم

به احترام نگاه هنوز شفافت

به صبح آینه‌پالا سلام می‌گویم

غبار پشت خم سفله‌گان بیفشاندم

به آن بلند و مبرا سلام می‌گویم

ز چشم نحس‌پذیرا امید خیرم نیست

به چشم نغزپذیرا سلام می‌گویم

به کلک عیب، ره کلک غیب نتوان بست

به دست یاری بالا سلام می‌گویم

بپرس ترجمه‌ی عشق را ز کفترها

به مسجد و به کلیسا سلام می‌گویم

دوصد علیک تو آمد به یک سلام از من

به لطف‌های تعالی سلام می‌گویم

به شادباد تو ای وحی جاودانی عشق

به زندگی و به فردا سلام می‌گویم