نویسنده: محمد کاظم کاظمی
سلام بر دوستان گرامی. برنامهی زبان نیاکان به بحث جالب و شیرین واژگان بیگانه در زبان رسیده است. مسئلهای که از دیرباز مورد بحث و گفتگو بوده و موافقان و مخالفان بسیار داشته است. کسانی هستند که در استفاده از کلمات بیگانه افراط میکنند و جای و بیجای از کلمات عربی یا انگلیسی استفاده میکنند و کسانی هم هستند که فقط میخواهند به فارسی خالص حرف بزنند و حتی یک کلمهی بیگانه را هم به کار نمیبرند.
اما روش درست در این میان چیست؟ ما در این برنامه و چند برنامهی دیگر میکوشیم که در این مورد بحث و گفتگو کنیم.
واقعیت این است که در مورد همه کلمات نمی شود به یک شکل قضاوت کرد و تصمیم گرفت. ما نمیتوانم کلمهی چای را استفاده نکنیم چون چینی است یا کلمات آقا و خانم را استفاده نکنیم چون ترکی مغولی است. ولی از طرفی هم مجبور نیستیم کلمهی «بلک بورد» را استفاده کنیم، وقتی که کلمهی «تختهی سیاه» را در مقابل آن داریم.
به نظر میرسد که ما بهترین روش این است که ما یک قانون و قاعده داشته باشیم و کلمات مختلف را با توجه به این قانون و قاعده ارزیابی کنیم. در این برنامه و برنامههای بعد میکوشیم که این قاعده و قانونها را به دست بدهیم.
یک قاعدهی اصلی و مهم در این مورد این است که گویندگان هر زبانی، باید در حفظ سلامت و اصالت زبان خود بکوشند و تا جایی که میتوانند، از کلمات بیگانه استفاده نکنند. کلمات بیگانه فقط برای مواردی باشد که واقعاً ضروری است. حالا چه چیزی ضروری است و چه چیزی نیست خودش باز جای بحث دارد و ما به تفصیل به آن خواهیم پرداخت.
اما چرا باید اصالت زبان را حفظ کرد؟ وقتی زبان یک ابزار است و ما فقط با آن میخواهیم مفاهیم ذهن خود را منتقل کنیم، چه فرقی میکند که کلمات ما فارسی باشد یا عربی یا انگلیسی؟
اصولاً برای ما چرا باید مهم باشد که یک کلمه از خود زبان ما بوده و ریشهی قدیمی دارد، یا از یک زبان دیگر آمده است. در کل این اصالت زبان چه فایدهای برای ما دارد؟ این را در برنامهی بعد پاسخ میدهیم.
آدرس کوتاه : www.parsibaan.com/?p=1543
