زبان پارسی؛ زبان تدیُّن و تمدن
در امتداد تاریخ، زبانی که گویایی و پویایی داشته، تمدن آفریده، انسان‌ها و ملت‌های گونه‌گونی را گرد آورده و با هم پیوند زده و از تفرّق و جدایی تمدن‌ها جلوگیری کرده، این زبان پارسی است.
زبان پارسی؛ زبان عشق، زبان عرفان، زبان راستی و درستی، زبان نور و روشنایی، زبان خوانش و پویش، زبان هم‌زیستی و یک‌رنگی ملت‌ها و گروه‌های ساکن نه‌تنها در حوزه و جغرافیای به‌خصوصی؛ بل در کره‌ی خاکی است.
زبان فارسی؛ زبان سلمان فارسی، آن پرورش‌یافته‌ی دبستان نبوت است که است که پیامبر رحمت، به وجود سلمان در کنار خود و یارانش می‌بالید و فخر می‌کرد و سلمان را بیشتر و بهتر، مورد نوازش و مهرورزی قرار می‌داد.
زبان پارسی؛ زبان بوعلی و سنایی، زبان سعدی و حافظ، زبان پروین و رابعه، زبان مولانا و خواجه‌ی انصار، زبان بهزاد و فرخی و فردوسی و زبان هزاران در هزار دانشمند، محدث، مخترع و فقیه است که بشریت بدین مردان راستین و راست‌کردار می‌بالد و فخر می‌فروشد.
درود بر همه پارسی‌بانان و پارسی‌گویان شیرین‌‌سخن و پاس‌داران این گوهر ناب و نشانه‌ای از نشانه‌های آفریدگار هستی و زبان زنده و جاویدان و تمدن‌آفرین.