سید جلال‌الدین سادات مشهور به جلال آل‌احمد نویسنده‌ی توانا و مشهور زبان پارسی در 11 آذرماه سال 1302 در تهران به دنیا آمد. خانواده‌ی او مذهبی‌ بودند و در حالی‌که پدرش مخالف تحصیل وی بود، او تا پایان دبیرستان تحصیلاتش را ادامه داد. سپس به نجف فرستاده شد تا نزد برادرش و علمای آن‌جا به تحصیل علوم حوزوی بپردازد اما پس‌از سه ‌ماه به تهران بازگشت و بساط تحصیلات دینی را برچید. همین شد که پدرش او را طرد کرد. او تحصیلاتش را تا دکتری ادامه داد اما در اواسط مقطع دکتری آن را نصفه رها کرد. در بهار سال 1327 با سیمین دانشور داستان‌نویس مشهور آشنا شد و با او ازدواج کرد.

او سرانجام در 18 شهریور، درحالی‌که تنها 48 سال داشت و همچنان سرشار از شور نویسندگی بود، در گیلان درگذشت. آل‌احمد در تمام این 48 سال آثاری خلق کرد که از حیث نویسندگی در زمره‌ی برترین آثار نثر فارسی قرار دارند. سبک او ساده، روان، انتقادی، تند و گاهی با چاشنی طنز همراه بود و همین باعث شد عده‌ی زیادی او را سرمشق خود قرار دهند.

آثار او را می‌توان در دسته‌ی داستان، مقالات، ترجمه‌ها و سفرنامه‌ها قرار داد. از رمان‌ها و داستان‌های این نویسنده می‌توان به مدیر مدرسه، سرگذشت کندوها، زن زیادی، نون‌ والقلم، از رنجی که می‌بریم و دید و بازدید اشاره کرد که دو مورد آخر در زمره‌ی مجموعه‌داستان‌های کوتاه او قرار می‌گیرند.

از برترین مقالات او می‌توان غرب‌زدگی، ارزیابی شتاب‌زده، کارنامه‌ی سه‌ساله، در خدمت و خیانت روشن‌فکران و گزارش‌ها را نام برد. این مقالات اغلب به موضوعات و جهت‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی جلال می‌پردازند و از این حیث بسیار ارزشمند هستند.