محمدقسیم اخگر، زادهی سال 1330ه.ش. در منطقهی وزیرآباد شهر کابل است. اخگر آموزشهای ابتدایی را در مکتب مسعود سعد و متوسطه را در لیسهی امانی شهر کابل فراگرفت؛ اما به دلیل اشتراک در مبارزات و تظاهرات سیاسی گروههای چپ در این شهر بازداشت و از مکتب اخراج گردید. او در دور نخست حاکمیت طالبان به کشورهای همسایه پناه گزید و پس از فروپاشی نظام طالبان دوباره به وطن بازگشت و فعالیتهای سیاسی، اجتماعی و روزنامهنگاری خود را در کابل آغاز کرد. او مدتی کارمند کمیسیون مستقل حقوق بشر بود و در سالهای اخیر مدیرمسؤول روزنامهی هشت صبح شد. اخگر بهعنوان تحلیلگر مسایل سیاسی و اجتماعی برای برخی رسانههای چاپی مینوشت و مصاحبه میکرد و در عین حال با نهادهای فرهنگی و مدنی نیز روابطی داشت و در همایش آنها سخنرانی میکرد. آقای اخگر از منتقدان حکومت حامد کرزی شمرده میشد. او هم در رسانهها مطالب انتقادی منتشر میکرد و هم گاهی در راهپیماییهای خیابانی اشتراک میکرد.
از قسیم اخگر آثاری برجای مانده که برخی از آنها عبارتند از:
«موقعیت زن در نگرش توحیدی»، «رسالهای در مورد متدولوژی شناخت قرآن کریم»، «مبانی ادیان و حقوق بشر»، «روش تحلیل سیاسی»، «تندیس خشم، زندگینامهی عبدالخالق هزاره» (با نام مستعار آمو)، «مقدمهای بر تحولات سیاسی دو سدهی اخیر افغانستان»، «ستارههای بیدنباله، تاریخچهی جنبش روشنفکری افغانستان».
علاوه بر این آثار، از اخگر مطالبی در رسانههای چاپی افغانستان و پاکستان بهچاپ رسیده و مصاحبههایی نیز از وی بهجا مانده که تاکنون جمعآوری نشده است. اخگر، سالها در رسانههای افغانستان قلم زد و در برنامههای تلویزیونی این کشور به عنوان تحلیلگر و کارشناس مسایل سیاسی، حضور داشت. اخگر سرانجام در هفتم سرطان/ تیر 1393 به اثر سکتهی قلبی در خانهاش در کابل درگذشت.
آدرس کوتاه : www.parsibaan.com/?p=1588
